بسته چاق‌سلامتی

لحظه‌هایمان پُر پنیر

فکر بشر در ابتدا به درست کردن این پدیده خوشمزه نرسیده و پنیر فرزند ناخواسته شیر بوده و چه خوب که بر حسب تصادف، شیر در پوست شکم گوسفند یا شتری تکان خورد، دلمه بست و آب آن جدا شد و پنیر متولد شد. واقعا باید خوشحال بود که نسل ما نسلی است که بعد از پیدایش پنیر، به ویژه پنیر سیامزگی، زندگی می‌کند و از این نعمت خوش‌طعم بهره‌مند است. پنیر سیامزگی ساوا برآمده از دل همین نعمت‌ها است و خوردنش واجب. هرچند این پنیر با طعم و مزه طبیعی بی‌نظیرش به تولید انبوه نرسیده، اما مدت‌ها است که برای ماجراجویان مزه مکشوف شده است. رنگ آن مایل به زرد و بافتش نیمه‌سخت است. طبیعی است که محصولی که از شیر گاو و بز باشد و به مدت حدود ۶ ماه در شکم گوسفند پرورش یافته، خود را در برابر حرارت زود ول نمی‌دهد. این پنیر پرچرب و بسیار خوش‌خوراک نام خود را از روستایی جنگلی و کوهستانی در جنوب غربی رشت، یعنی سیامزگی، گرفته است که امروزه دیگر در آن‌جا تولید نمی‌شود.  پنیر سیامزگی ساوا یک همه‌فن‌حریف و ضمانتی است برای این‌که غذاهای‌مان لذیذ شود؛ از یک غذای کاملا محلی مانند پنیربوروشته گرفته تا یک غذای کاملا اروپایی مانند لازانیا. می‌توانیم بی‌فکرِ پیش روی آن حساب باز کنیم.  برای اطلاعات بیشتر درباره‌ محصول جدول زیر را مطالعه کنید.

 طعمی رازآلود

بعضی طعم‌ها، رازی در دل‌شان پنهان شده که با خوردن‌شان آشکار می‌شود. یکی از آن طعم‌ها، مربای تمشک وحشی ساوا است. این مربای تمشک از میوه‌های خودرو و وحشی منطقه‌ گرم و ساحلی گیلان است که اهلی شدنش خوردنی‌ترش کرده است. ظاهر خوش‌رنگ و جذابش ذات رازآلوده‌اش را از همان اول لو می‌دهد. عطری سرزنده دارد و مشام‌مان را پر از طراوتی می‌کند که شاید مدت‌ها دنبالش بودیم. طعم و بافت شیرین‌اش بسیار مطبوع و همه‌پسند است. هرچند میوه‌های لطیف و سالمِ نشسته در آن، حکایت از اهلی شدن این میوه‌ی جالب دارد، اما دانه‌های دندان‌گیرش بخشی از این میوه است که شاید هنوز یادگار طبیعت وحشی و سرکشش باشد.  این محصول غیرپرورشی، غیر از کاربردهای مرسومش مثل همراهی با کره، پنیر و نان، یا حتی تنهایی خوردنش، مصرف‌های بامزه‌ی دیگری هم دارد. یکی از کاربردهایش که ناشناخته مانده، همنشینی دلنشینش با چای است. مربای وَلَش ساوا، با حفظ طعم و مزه‌ی طبیعی‌، امتیازش خیلی بالا است. به راحتی می‌تواند شیرین‌کننده‌های مصنوعی را پس بزند و جای آنها را بگیرد. کمی از این مربا روی بیسکوییت همراه با چای می‌تواند چای‌نوشی‌مان را لذت‌بخش‌تر کند. از کاربردهای کمتر خورده شده‌ی دیگرش، ترکیبش با ماست است؛ دسری راحت، خوشمزه و خوشرنگ که امتحان کردن آن می‌ارزد. تلاش بیهوده است؛ به راحتی نمی‌توانیم از این طعم رازآلود بگذریم!

طعم سبز آفتاب

از یک دولپه‌ای پسته‌سان همین انتظار می‌رود؛ طعمی ویژه و پرکاربرد. بَنه یا همان پسته‌ کوهی قد و قواره‌ عدس است و به مروارید سبز شهرت دارد. دانه خوشرنگش طیفی از سبزهای روشن و تیره متمایل به زیتونی، پسته‌ای، یشمی و زرد را شامل می‌شود. چون از اقوام درجه‌یک پسته است، ته‌مزه‌اش هم به او رفته. با این حال، روحیه و شخصیت کاملا مستقلش را حفظ کرده است. با توجه به اینکه این گیاه خوشمزه و وحشی، بومی مناطق گرم و خشک است، باید در معرض نوردهی و آفتاب فراوان باشد. همین است که اگر روزی بشود خورشید را همراه با چاشنیِ سبزی مزه کرد، مزه‌ بنه را احساس کنیم. طعم و مزه‌ی بنه از آن‌هایی است که آشنایی خاصی با حس چشایی‌ات دارد. وقتی می‌چشیم، مزه‌اش اثری قوی بر ذهن و دهان دارد. دانه‌های بنه خیلی خستگی‌ناپذیرند؛ از نرسیده تا رسیده‌شان آماده‌ی خوردن هستند. از همان زمانی که هنوز بافتی نرم دارند و سفت نشده‌اند، به شکل ترشی و مربا، مصرف خوراکی دارند تا وقتی برسند، سفت شوند و بعد مغز شوند. بنه‌ ساوا‌ که در رسیده‌ترین حالت ممکن است، می‌توانیم به شکل آجیل و دهان‌گیره مصرف شود. اما بقیه شیوه‌های خوردن این دانِ خوشمزه‌ هم خیلی جذاب و خاص است. مثلا بنه‌ ساوا را وقتی آسیاب کنیم، می‌توانیم در بعضی خوراک‌ها جایگزین هر مغز آجیلی کنیم؛ برای سس‌هایی مثل سس پستو، مایه جوجه کباب، کباب انارآغوز گیلکی، خورشت فسنجانِ بنه و کشک و بادمجان گزینه‌ شایسته‌ای است. می‌شود نوعی قاتق‌بنه یا اشکنه بنه درست کنیم که در عین سادگی، غذایی خوشمزه و متفاوتی است. یا برای مزه‌دار کردن ماست و دوغ استفاده می‌کنیم. بعضی افراد هم هنر بیشتری به خرج می‌دهند و با آن ناقهوه‌ای ویژه درست می‌کنند که نوشیدنش لطف زیادی دارد. خلاصه که از هر انگشت این سبزدانه‌ ریز یک هنر خوشمزه‌ای می‌ریزد. برای اطلاعات بیشتر درباره‌ محصول جدول زیر را مطالعه کنید.