آفتاب‌پَرَک

ماجراجویی طعم و رنگ

آفتاب‌پَرَک ساوا پر از ماجراجویی طعم و رنگ است؛ ماجراجویی که خورشید در آن نقش درخشانی ایفا کرده است. پرک‌هایی از میوه خشک های رنگارنگ محلی که آفتاب بخشنده‌، بی‌واسطه، دست نوازش بر سرشان کشده و طعم طبیعی‌شان را سرشار از خوشمزگی کرده است. سر و روی آفتاب‌پرک‌ها نشان از کیفیت بالا دارد. این ترکیب استثنائی میوه خشک، بدون شیرینی‌ها و طعم‌دهنده‌های مصنوعی تجربه‌ی چشایی‌مان را ارتقا می‌بخشد.

آفتاب‌پرک‌ها منبع انرژی‌شان را از آفتابِ منطقه‌ای گرفته‌اند که به «قاره‌ی کوچک» یا «سرزمین پنج اقلیم» معروف است، «بسطام» در شاهرود؛ شهری خوش آب و هوا با موقعیت جغرافیایی خاص پر از باغ‌های سرسبز و خرم. خورشید روزهای تابستان بسطام پر از انرژی مثبت است، خاکش مستعد و آب و هوایش باب رشد و نمو. میوه‌های بسطام هیچ لحظه‌ای را برای بهره بردن از این فرصت‌ها از دست نمی‌دهند. در زمان خشک کردن‌شان، میوه‌های سالم و رسیده را برش دستی می‌زنند، زیر سقف آسمان می‌چینند، چندین‌ روز آنها را زیر و رو می‌کنند تا به‌طور یکنواخت‌ حمام آفتاب بگیرند. 

از لطافت و نیکویی میوه‌های بسطام نقلی از عطار نیشابوری درباره‌ی بایزید بسطامی وجود دارد که بخشی از آن را می‌خوانیم: «بایزید بسطامی سیبی سرخ بگرفت و در آن نگریست و گفت: عجب سیب لطیفی است؟!» 

آفتاب‌پرک؛ میوه خشک آفتاب‌گرفته

این پرک‌ها را گاهی برگه و گاهی به سادگی میوه خشک می‌گوییم. در خراسان‌ و ماوراء‌النهر قدیم به ترکی‌ جغتایی، برای‌ خشک‌ کرده‌ی بعضی‌ میوه‌ها یا دیگر خوردنی‌هایی مثل نان‌ از کلمه‌ی «قاق» استفاده می‌کردند؛ مثلا قاق خربزه‌ اسباب‌ و آذوقه‌ی‌ زمستانی‌شان بود. 

شک نکنیم، این دست پرورده‌های آفتاب، این اعضای خانواده  ماجراجوهای شب یلدای‌مان و بخشی دلچسب از شب‌چره‌مان خواهند شد.